Een handbeeld van drie generaties vrouwen en de vingerafdrukken van opa erbij (oma droeg een ring van haar moeder, dus er zijn vier generaties vertegenwoordigd)
“Afscheid nemen is niet loslaten. Het is een andere manier van vasthouden”. Deze twee zussen houden elkaar nu voor altijd vast, ook al kan het niet meer in dit leven. In dit beeld zit nog een extra bijzonder tintje. Zie je op de pols een Y? Dat is van een tattoo met de naam van haar overleden dochter. Ik heb dit nog nooit eerder gezien dat een tattoo te zien is een lifecast, maar dat maakt het extra bijzonder.
“Niemand zei dat het makkelijk was. Niemand zei ooit dat het zó moeilijk zou zijn”.
Wat als je ineens je vrouw en je moeder moet loslaten? Zoals bij dit gezin. Kanker is een ware moordenaar. Vlak voor het overlijden van Jantine hebben we dit beeld gemaakt, zodat ze nog altijd een stukje kunnen vasthouden.
Het moeilijkste handbeeld dat ik ooit gemaakt heb. Technisch en emotioneel gezien. Vier handen van een gezin dat hun jongste dochter en zusje vasthoudt in de wetenschap dat ze haar nooit meer kunnen vasthouden.
Net als haar grote broer en nichten vond Juna het niet bijzonder fijn om een life cast te laten maken. Als ze over achttien jaar haar kleine handjes bekijkt, zal ze niet geloven dat die zo klein zijn geweest.
Een handbeeld van drie generaties vrouwen en de vingerafdrukken van opa erbij (oma droeg een ring van haar moeder, dus er zijn vier generaties vertegenwoordigd)
Deze knul was vastbesloten om NIET het alginaat in te gaan. Het was een vechtertje, maar uiteindelijk is het beeldje echt prachtig gelukt!
Mia Lou is een schattig meisje dat heel goed meewerkte om haar handbeeldje te laten maken. Dat beeldje heb ik met een pin op een sokkel bevestigd.
