Om met de deur in huis te vallen: de afgelopen maanden waren moeilijk voor mij en mijn gezin. Eind december zat ik op het randje van overbelasting en ik had expres januari helemaal vrij gepland om weer op te laden. Begin februari wilde ik dan weer met leuke plannen starten.
En toen gebeurde er iets verschrikkelijks: mijn schoonvader werd erg ziek. Op 2e kerstdag begonnen de klachten. Last van zijn maag en spugen. We maakten nog grapjes of het misschien de soep was van 1e kerstdag en of wij het ook zouden krijgen. Het bleef aanhouden en op 3 januari hoorden we voor het eerst het woord ‘kanker’.
Om jullie alle details te besparen: op 27 januari is mijn schoonvader overleden. Een maand en een dag nadat de eerste klachten waren ontstaan. We hebben in die maand met alle liefde die we hadden voor hem gezorgd en hem daarna moeten laten gaan. In die tijd hadden we nauwelijks tijd om te rouwen en ook daarna moesten we nog vele andere dingen regelen. Nu pas komt er een beetje rust en kunnen we echt rouwen en de dingen een plaats geven. Het is allemaal zo snel gegaan.
Ik ben dan ook de laatste tijd veel minder actief geweest dan normaal met mijn werk. Langzaam aan begin ik weer met opbouwen, maar met minder energie dan dat ik van mezelf gewend ben. Dat is oké, ik moet nu aan mezelf werken en er voor mijn gezin zijn. Ik besef me dat dit een heel persoonlijk berichtje is en misschien niet iets waar je op zit te wachten. Maar mijn bedrijf en ik zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Natuurlijk ben ik een professional, maar mijn werk is zo ontzettend persoonlijk. Ik kom letterlijk en figuurlijk heel dichtbij en de mensen met wie ik werk ook bij mij. Dat is juist zo mooi eraan en ook iets waar ik naar streef. Op dit moment vind ik het alleen nog iets moeilijker dan anders. Dat komt wel weer goed. Ik voel dat ik weer aan het opknappen ben. Ik ben er alleen nog niet.
Ondertussen probeer ik mezelf te ontspannen met mandala’s tekenen (alleen als de symmetrie niet klopt, is het helemaal NIET ontspannend, haha).
