Want als ik heel eerlijk ben, vond ik mijzelf absoluut niet mooi genoeg! Als ik ergens spijt van heb, dan is het dat ik bijna geen buikfoto’s heb gemaakt tijdens mijn zwangerschap. En de reden daarvoor was dat ik mijzelf niet mooi zwanger vond en zooo ontzettend dik. Maar dat dik zijn is nu juist het hele punt. Ik ben dik, omdat er mens in mij groeit en dat is een wonder. Ik had meer mogen beseffen dat ik prachtig ben en dat mag jij ook!
Wij, vrouwen, kunnen zo ontzettend streng zijn voor onszelf. We willen alles perfect doen en dan pas zijn we goed genoeg. We hebben ons werk en runnen ons huishouden, daarnaast nog een sociaal leven, sporten, hobby’s en ons uiterlijk. Zwanger worden en zwanger zijn is bijzonder en niet vanzelfsprekend, maar soms ook wel zwaar met alles erbij. In onze poging om toch alles goed te blijven doen, rennen we aan onszelf voorbij.
Maar nu is het tijd om even te stoppen en even stil te staan bij je zwangerschap.
Mijn eerste zwangerschap was zo onbezorgd. Ik was zo heerlijk naïef en alles verliep zoals het hoort. Ja, ik was misselijk en ’s middags deed ik een dutje, maar dat was het wel. Ik genoot van de aandacht, maar het woord “wondertje” vond ik erg overdreven.
Als je zwanger bent, lijkt dat eeuwig te duren. Vol ongeduld wacht je op het moment dat je je kindje mag gaan ontmoeten. Je bent misschien ook wel klaar met misselijk zijn, maagzuur, opgezwollen enkels of het feit dat je buiten adem bent als je net een trap op bent geklommen. Maar geloof mij, achteraf lijkt het alsof het voorbij is gevlogen.
Toen wij voor een tweede kindje gingen, werd dat anders. Ik kreeg vlak na mijn verjaardag in juni een miskraam en er volgde een jaar met nog twee miskramen en bezoekjes aan de gynaecoloog, omdat mijn lichaam het niet “opruimde”. Mijn hormoonhuishouding lag overhoop en ik heb me nog nooit zo down gevoeld. Ik was er klaar mee: ik wilde niet meer. Ik stopte met voelen.
Zwanger zijn is niet altijd leuk. Soms is zwanger zijn zwaar, eng en heftig, maar het is ook mooi, bijzonder, wonderlijk en… nog veel meer.
Ondanks voorbehoedsmiddelen werd ik weer zwanger, vlak na mijn derde miskraam. De eerste helft van mijn zwangerschap heb ik gevochten tegen mijn gevoelloosheid. Ik voelde niks voor dit kindje, geen angst en geen blijdschap. En daar voelde ik me wel heel schuldig en verdrietig over. Ondertussen besefte ik maar al te goed dat een kindje zeker wel een wondertje genoemd mag worden. Ik heb bijna geen foto’s van de eerste weken van mijn zwangerschap. Ik voelde me zo leeg en lelijk.
Deze periode in je leven is maar zo kort en zo ontzettend bijzonder. Je maakt het mooiste wat je ooit gemaakt hebt. Jij en je kindje verdienen het om eens echt in het zonnetje gezet te worden. Soms mag het ook gewoon om jou draaien en over wat je nu mee maakt.
Pas na de 20 weken echo krabbelde ik op uit mijn dal. Ik ging me beter voelen en werd ook weer vrolijker. Bij mij is het altijd een goede indicatie van mijn mentale gezondheid of ik creatief bezig ben of niet. Als ik me goed voel, heb ik altijd ideeën in mijn hoofd en wil ik mooie dingen creëren. Dat kwam na 20 weken zwangerschap weer bij me terug. Ik zag ook in dat ik bijna niks had om mijn zwangerschap te vieren. En dat terwijl het gewoon mijn beroep is om de zwangerschap van een ander te vieren.
Ik heb altijd in me gehad dat wilde tekenen en knutselen. Als kind was ik al erg creatief. Uiteindelijk heb ik een opleiding gevolgd als Make-up Artist waarbij ik bodypainten fantastisch vond. Vervolgens ben ik naar de kunstacademie gegaan (een droom die uit kwam!) en daar heb ik mijn artistieke oog verder getraind en natuurlijk heel veel technieken geleerd. Al mijn kennis en jaren van training heb ik omgezet om juist de zwangere vrouwen te laten stralen met een bellypaint. Voor mij is een bellypaint niet zomaar een plaatje op iemands buik schilderen. Het is een symbool voor het wonder in je buik en het leven dat jullie binnenkort samen gaan opbouwen. Dat is wat ik zo ontzettend mooi en waardevol vind en wat mijn passie is achter het painten. Ik vind het heerlijk om dat voor iemand te mogen maken en even deel te mogen zijn van zo’n uniek moment in iemands leven.
Een vriendin stelde voor om dan bij mij een keer bellypaint te maken. Dat kon ik niet bij mezelf doen en zij kan het ook prachtig. Ik koos voor een realistische stijl met een zonsopgang als symbool voor een nieuw begin. Ik koos voor dieren die voor mij een bijzondere betekenis hadden. De otter voor levenslust en energie (en omdat ik otters ontzettend leuk vind). Een moederzwaan met baby voor de schoonheid van ons leven samen en dat een “lelijk” begin nog steeds naar iets prachtigs kan groeien. De laatste dieren waren drie vlinders als een kleine herinnering aan de kindjes die we zijn kwijt geraakt.
Zo kan dus elke type moeder een prachtige paint kiezen die helemaal past bij jou, je partner en de toekomst die je voor je ziet. Het begin van een nieuw leven samen.
Mijn dochters zijn prachtig en mijn bellypaint foto’s koester ik als een schat. Je ziet daar levensvreugde in mijn gezicht en ogen. Het zijn de enige foto’s van mijzelf in mijn zwangerschap die ik echt mooi vind. Wat een prachtige herinnering aan deze tijd.
