Dit beeldje was het meest… uitdagende, schattigste en onmogelijkste beeldje in lange tijd. Ik heb een vriendin – Marlies – en zij kreeg een tweeling. Natuurlijk koos ik voor dit handbeeld niet de makkelijkste weg door twee losse afdrukken te maken. Neehee, ik wilde ze samen… Pff, dat heb ik geweten.
Het leek me zo gaaf om twee handjes in één beeldje te maken. Dit was mijn voorstel en Marlies leek dat ook leuk. Als het niet was gelukt had ik alsnog twee afdrukken gemaakt, maar we gingen vol voor optie 1. Dat was nog moeilijker dan gedacht. Gelukkig was de nicht van Marlies en ook een vriendin van mij – Mariëlle – er ook bij om een handje te helpen (pun not intended ?).
Nadat ik alles had klaargezet, bedachten we een plan om de afgieting te doen. De twee meisjes lagen al heel diep te slapen en dat was wel fijn. Marlies ging zitten en ik heb haar afgedekt met plastic. Vervolgens hebben we letterlijk baby’s gestapeld op hun mama’s schoot. Gelukkig zijn ze het gewend om op elkaar te liggen, in de baarmoeder deden ze dat ook al.
De eerste poging mislukte faliekant, maar we gaven niet op en het tweede afgietsel lukte wel. En al die tijd bleven ze heerlijk slapen! Daarna moesten we twee baby’s schoonpoetsen. Met één baby kan ik best netjes werken, maar met twee duidelijk nog niet . Ik heb daarna ook nog heerlijk even mogen knuffelen met Hanne. Ze viel na het schoonmaken weer in slaap en ik mocht haar een tijdje vasthouden. Heerlijk zo’n newborn die tegen je aan slaapt. Niene bleef slapen, dus zij werd later pas schoongemaakt. Ach ja, gelukkig is alginaat een heel natuurlijk materiaal.
We hadden hun handen op een bepaalde in elkaar geslagen en we hoopten dat ze dat zouden vasthouden. Nou, dat deden ze niet, maar dit is nog beter! Echt waar! Deze houding is puur geluk. Hoe die kleine handjes samen een hartje vormen, zoiets verzin je niet. Dat is een happy little accident, om Bob Ross maar even te quoten . Ik deed dan ook een klein vreugdedansje toen ik het beeldje zag toen ik hem eruit haalde.
Het mallen was wel een hele uitdaging, omdat er veel kleine openingen en ondersluitingen zaten. Ik heb dit wel even goed moeten uitdokteren, maar gelukkig is dat ook goed gelukt. De tweede gieting was met een polyurethaanhars, waardoor hij erg sterk en duurzaam is. Deze stijl noem ik “Vintage”. Dat betekent dat de diepste details donkerder zijn. Het beeldje giet ik helemaal zwart als basis en vervolgens breng ik de kleur met de hand op. Deze warme brons tint past er helemaal bij.
