Steeds vaker krijg ik de vraag of ik ook grotere handbeelden kan doen. Vaak ook voor mensen die in een heel andere fase zitten dan mijn gebruikelijke doelgroep. Het zijn vaak mensen die juist aan het eind van hun leven zitten en is het beeld voor het gezin, voor de mensen die achter blijven.
Zoals je begrijpt zijn dat hele andere afspraken dan de baby’s. De sfeer is dan anders. Vaak is het helemaal niet vervelend, naar of verdrietig. Maar wel iets beladen en elk moment is betekenisvol. Je houdt letterlijk weer even elkaars handen vast voor een tijdje. Hoe vaak hou je als volwassene nog de hand van de vader of moeder vast? Als klein kindje deed je dat dagelijks, maar hoe ouder je werd, hoe minder hulp je nodig hebt. De handen van je moeder en vader hebben je gedragen, voor je gezorgd, je beschermd en op het juiste moment je los gelaten.
Voor handbeelden van vier mensen of meer maak ik vaak een handenkrans. Ik vind dat erg mooi, omdat je echt een geheel vormt in beeld en je alle handen goed kan zien. Met vier handen heb je wel twintig vingers die mooi uit moeten komen. Dat lukt heel mooi met een krans. En het is altijd leuk om volwassen mensen te zien uitproberen met verschillende houdingen ?
Ik zie in deze beelden ook heel vaak ringen en dat is juist zo mooi. Ringen hebben veel symbolische waarde. Vaak zitten er trouwringen bij en die horen natuurlijk bij elkaar. Zeker in zo’n beeld. Soms is de ring een erfstuk: van hun moeder of vader. Zo zijn er nog meer generaties verwerkt in het beeld.
Na de lifecast ga ik zoals gebruikelijk thuis aan de slag met het beeld. Ik ga dan gieten en mallen en uiteindelijk maak ik een beeld zoals de mensen het graag willen. Ik kan zoveel kanten op met kleuren, dus er zit altijd wel wat tussen. Ik maak ook vaak sokkel erbij, zodat het beeld ook mooi gepresenteerd kan worden.
Dan nog één voordeel: omdat ik een permanente mal kan ik er ook meerdere gietingen uit halen. Zo heb ik een paar keer een beeld gemaakt van een koppel en hun (volwassen) kinderen. Het beeld gaat dan naar het koppel, maar soms willen de kinderen ook wel een beeld van hun ouders met hun eigen handen. Dat kan dus ook heel goed, want ik kan dus heel makkelijk een tweede en derde beeld maken. Die kan ook weer op een andere manier gekleurd worden.
Ik vind het heel leuk om handenkransen te maken. Het is echt weer wat anders, maar wel met dezelfde technieken. En de emotionele waarde van zo’n beeld is echt niet te onderschatten.
